Hoe kom je als kunstenaar op Art Basel, het mekka van de moderne kunstbeurzen? Met geluk kun je met een galerie meeliften. Je kunt ook doen als op dit werk.
Als student heb ik in Nederland regelmatig gelift, doorgaans naar alle tevredenheid. Ik heb wel eens peentjes zitten zweten bij een idioot in de auto. Op de tweebaansweg van Zwolle naar Enschede ging de chauffeur telkens inhalen op een moment dat ik dacht, tja, nu is het te laat. In zijn Mercury Cougar trapte hij dan vol op het gaspedaal om even later op het nippertje weer in de eigen rijstrook tussen te voegen. Ik had mijn sjaal al honderd keer fijngeknepen. Het regende en ik moest op tijd thuis zijn, anders was ik beslist uitgestapt.
Een bijzondere ervaring was een lift met een echte Rolls Royce. De chauffeur vroeg mij wat ik deed. "Ik studeer elektrotechniek", waarop hij reageerde "Wil je dan geen geld verdienen?" Voor hem was dat denk ik topprioriteit. Tijdens het rijden trok hij de armleuning omhoog en pakte een fles whisky. Af en toe nam hij een slok. In de buurt van Tiel kwamen we bij een tolbrug en hij vroeg mij om uit het dashboardkastje zijn tienrittenkaart te vissen. En toen kwam het: "Ja, die kost maar 23 gulden, terwijl een enkele rit 2,50 kost". Van die twee dubbeltjes reed hij een Rolls Royce, was mijn conclusie.
Zelfs ben ik een keer met mijn hond van Enschede naar Schiermonnikoog gelift. Bij Hengelo stond ik lang vruchteloos te wachten in de regen. Mijn hond Beyke (mooi, groot, gehoorzaam, zwart en speels) baalde enorm. Zo van "Waarom staan we hier op zo'n ongezellige plek eindeloos stil in de regen?" Op een gegeven moment ging mijn hond de buurt verkennen. Steeds verder tastte hij de omgeving af, terwijl ik braaf mijn duim omhoog hield. Ik was niet erg professioneel want ik had nooit een bordje bij me zoals op dit werk 'Basel'. Mijn hond vond zelfs een mooie droge plek onder een galerij bij een flat. Uiteindelijk stopte toch een auto om mij mee te nemen, maar voordat ik instapte wees ik in de verte naar mijn hond met de vraag "Mag die ook mee?". Het duurde even voordat de man begreep dat het mijn eigen hond was. Hij mocht mee op voorwaarde dat ik mijn jas op de achterbank legde. Daar kon mijn natte hond mooi op liggen.
Ik ben blij dat mijn dochter nu een OV-jaarkaart heeft en niet hoeft te liften, want ik heb behalve veel leuke automobilisten ook wel eens engerds meegemaakt.
© Copyright 2009: Benno Tutein Nolthenius.www.galeries.nl
